Widok ortogonalny - dlaczego zdjęcia RTG wykonujemy w dwóch projekcjach?

Pocisk w klatce piersiowej - A - biały cień metalicznego ciała obcego nakładający się na pole dolnego płata płuca prawego to nic innego jak kula. 

Jest ona bardziej wysycona (biała) niż kości (gęstość wapnia), które są widoczne na zdjęciach jako żebra, obojczyki czy kręgosłup. 

Płyny (takie jak np. krew w sercu) i tkanki miękkie (np. mięsień sercowy) mają taką samą gęstość (wysycenie) i nie możemy ich rozróżnić korzystając z radiografii konwencjonalnej.

Powietrze w płucach ma najmniejszą gęstość (najciemniejsze).

B - zastosowanie dwóch projekcji, które są odwrócone w stosunku do siebie o 90°, tak jak te projekcje PA oraz boczna klatki piersiowej, nazywa się widokiem ortogonalnym (orthogonal views).

Korzystając jedynie z jednej projekcji, niemożliwością byłoby poznanie lokalizacji pocisku.

W projekcji bocznej widzimy, że kula leży w tkankach miękkich po stronie grzbietowej klatki piersiowej. Nie jesteśmy w stanie określić czy znajduje się ona bliżej do któregoś z boków pacjenta, czy leży przykręgosłupowo.

Projekcja PA pokazuje nam, że pocisk leży w polu dolnego płata płuca prawego, ale nie możemy stwierdzić, czy znajduje się on w położeniu brzusznym, grzbietowym czy może jest w płucu.

Widoki ortogonalne stosowane są w radiografii konwencjonalnej do lokalizowania struktur i zmian w obrębie całego ciała.